شادباشهای نود و پنجانه

در سال نود و چهار که نشد بیاییم پیشاپیش سال نو را تبریک بگوییم . ناگزیریم در سال جدید پساپس تبریک بگوییم.

سال جدیدتان شاد باد . تنتان درست باد . هر روزتان پر از پیروزی باد.

.

.

.

.

با این روشی که تبریک گفتیم احساس مینماییم که میتوانیم یک کتاب اوستا بنگاریم.

و اما تصمیم نود و پنجی

من به عنوان یک سنگول در سال 95 تصمیم گرفته ام که همچون « برادران و خواهران حوزوی » خدای خود را بهتر بشناسم و همچون « پدر خوانده  »درک کنم ، کار خدا این نیست که آرزوها و حاجات مرا بیاورد و قپه سینی در کنارم بنهد و همچنین مثل « همای » فکر نکنم که خدای من اصلا اهل چوب در نشیمنگاه بندگان دواندن نیست ؛ که هست خوب هم هست . چون اگر نبود از کنار این همه اتفاقات و ... دنیای آدمها چنین صبورانه نمی گذشت.