اهل ایمان

ای کسانیکه ایمان آورده اید یا نیاورده اید، در اسرع وقت یک عدد تسبیح فراهم کنید و هر روز با آن یک دور ذکر بگویید؛ و در این یک دور ذکر فقط بگویید : " به من چه " .

بی تردید، دنیا و اجتماع و فرهنگتان بهتر می شود.

داستان عزاداری

یکی بود یکی نبود . یه پسری بود که خیلی باباشو اذیت میکرد . با رفیقای ناباب می چرخید ، پول باباشو خرج اطینا میکرد . اهل دود و دم آب شنگولی بود . خلاصه از هر خلافی که تو این دنیا میشه تصور کرد، این پسر مرتکب میشد . این پسر اینقدر به کارای زشتش ادامه داد تا اینکه پدر بیچارش از دستش دق مرگ شد و مرد . پسر نا خلف که خیلی از مرگ پدرش ناراحت شده بود و می دونست پدرش از دست کارای زشت اون دق کرده با خودش گفت : پدرم وقتی زنده بود که براش کاری نکردم تا باعث خوشحالیش بشه ، حالا که مرده باید کاری کنم تا روحش شاد بشه . برای همینم بعد از مرگ پدرش هر سال در سالگرد فوت پدرش، چند روزی دوستاشو خونشون دور هم جمع میکرد و برای شاذی روح پدرش اونها رو به انواع دود و  دم و آب شنگولی جات مهمون میکرد  .

قصه ما بسر رسید اما داستان عزاداری هرگز به پایان نرسید .

یک دست زلف یار و یک دست ...

از بس که کوته است و سیه زلف یار من

گویی که عمر من است و روزگار من

حالا نمی دانیم کدامیک از ایشان را به عنوان یار برگزینیم :

یا

هر کسی را بهر کاری ساختند

بنظرمان یکی از مشکلات اساسی در مملکت ما این است که افراد در یک رشته تخصص دارند اما در شغلی کاملا غیر مرتبط با تخصصشان مشغول کار هستند . برای مثال لطفا این فیلم را ببینید.

همانگونه که دیدید آن آقای نماینده کذا قطعا استعدادشان برای تلفنچی شدن در دوران تلفنهای این شکلی   خیلی زیاد بوده است . اما بر اثر اجحاف سر از مجلس درآورده اند.

در پایان خدا را بسیار شاکریم که ایشان بینی شان دچار خارمان شد و سایر اعضای بدنشان دچار این پدیده نگردید.